De corona pseudo pandemie waarbij een vooropgezet spel in gang is gezet om met een onschuldig verkoudheidsvirus de bevolking te testen op onvoorwaardelijke gehoorzaamheid blijkt slechts een begin te zijn naar een totalitair systeem van controle. De VN met haar private partner, de WHO, speelt hierin een dominante rol. Het proces om een dergelijk internationaal akkoord voor pandemische preventie, paraatheid en reactie te overwegen, wordt volledig geleid door de lidstaten van de WHO. In december 2021 besloten de lidstaten van de WHO tijdens een speciale zitting van de Wereldgezondheidsvergadering – het hoogste besluitvormingsorgaan van de WHO, bestaande uit al haar 194 soevereine lidstaten – om een Intergouvernemental Negociation Board (INB) op te richten, die alle regio’s van de Wereldgezondheidsorganisatie vertegenwoordigt. Artikel 19 van het WHO grondvest geeft de 194 lidstaten die de INB vormen de bevoegdheid om conventies of overeenkomsten aan te nemen over elke aangelegenheid die onder de bevoegdheid van de WHO valt. De INB gaat overeenkomsten (verdragen) aan met de lidstaten van de VN.

Nu is een verdrag juridisch bindend krachtens internationaal recht. Met een instrument inzake preventie, paraatheid en respons bij pandemieën, onder auspiciën van de WHO, kunnen landen hun capaciteit en weerbaarheid ten aanzien van toekomstige pandemieën op nationaal, regionaal en mondiaal niveau versterken.

Dit internationale pandemie-instrument ondersteunt op veel terreinen en is gericht op vroegtijdige opsporing en preventie, op weerbaarheid tegen toekomstige pandemieën, op respons op pandemieën, vooral door te zorgen voor universele en gelijke toegang tot medische oplossingen zoals vaccins, op genees­middelen en diagnose­middelen, op een sterker internationaal volksgezondheids­kader met de WHO als coördinerende autoriteit voor mondiale volksgezondheids­kwesties en op de “One Health”-benadering, die de gezondheid van mensen, dieren en onze planeet met elkaar verbindt.

Wat hier in het oog springt zijn twee zaken die zeer verontrustend zijn: ten eerste de WHO als mondiale autoriteit voor gezondheidskwesties en ten tweede het One Health principe. Indien de WHO autonome zeggenschap krijgt over het uitroepen van een pandemie (waarvan de definitie enkele jaren geleden dusdanig is opgerekt dat het niet meer gaat om het aantal doden, maar het aantal vermeende besmette mensen), dan geeft dat de WHO een macht die zijn weerga niet kent. En er zal niemand meer zijn die de WHO tegenspreekt. Temeer omdat het tweede aspect, One Health, een ideologie omvat die veel verder gaat dan gezondheidszaken. One Health omvat de ideologie dat elk leven op aarde dezelfde waarde heeft en dan ook als zodanig behandeld moet worden. Een mier, een grasspriet en een mens hebben gelijke levenswaarden. Daaruit volgen heel wat consequenties die hier nu niet ter sprake komen zoals klimaat, CO2 uitstoot en stikstof. Wel verklaart het waarom veeartsen zo’n prominente rol spelen in de behandeling van humane infecties. Dat laat zich dan ook zien in de massale injecties bij mensen zoals we die ook bij veestapels zien. De benadering van One Health is irrealistische en inhumaan, maar kan grote voordelen leveren aan lieden met een hang naar dictatoriale macht.

En zo komen we terug bij maart 2023 waar de EU het pandemie verdrag van 2021 in een rap tempo wenst aan te scherpen omdat de EU meent dat het pandemieverdrag niet ver genoeg gaat. Dus presenteerde de EU eind maart 2023 haar eigen voorstel voor het veelbesproken WHO-pandemieverdrag. In het eerste artikel van het verdrag introduceert de EU de term “pandemische situatie”. Een “pandemische situatie” is hiermee een uitbraak van een ziekte die “zich verspreidt of zich kan verspreiden over een groot geografisch gebied, vaak wereldwijd, en een groot aantal mensen treft of waarschijnlijk zal treffen. Let wel, niet doden, maar besmetten! In tegenstelling tot de “pandemie” is de “pandemische situatie” voldoende voor de mogelijkheid van een dergelijke crisis en deze als zodanig uit te roepen.

Daarmee zal de directeur-generaal van de WHO moet beslissen of er sprake is van een “pandemische situatie”. Hij krijgt vervolgens ruime bevoegdheden om in een dergelijk geval “maatregelen” te treffen. De uitbreiding van het pandemische verdrag met de “pandemische situatie” zou de machtsverschuiving ten gunste van de WHO dus onevenredig versterken. De reden waarom de EU er achter staat is logisch te verklaren wanneer je het principe van “follow the money” zou volgen. 
Naast het Bill Gates-imperium is Duitsland namelijk de grootste financier van de WHO en Duitsland is voorlopig nog steeds het land binnen de EU dat de richting van de EU aangeeft.

De One Health ideologie, waarvoor GV al eerder waarschuwde, en die nauw verbonden is met de aanvulling van de “pandemische situatie”, wordt dan ook zichtbaar in de aanvullingen die in dit verdrag staan: “niet-duurzaam landgebruik” en “consumptie van wilde dieren” moeten strikt worden gecontroleerd. Kortom, de risico’s op zoönosen moet zoveel mogelijk worden verminderd. Verder kan men lezen dat er een expertcommissie komt om de One Health ideologie te monitoren evenals een expertcommissie voor pandemische maatregelen. Verder moet er nog adequater opgetreden worden tegen nepnieuws.

In ons land heeft de toekomstige uitbreiding van dit verdrag ertoe geleid dat de minister van VWS, Ernst Kuipers, op 14 april een brief naar de Tweede Kamer heeft gestuurd waarin de nieuwe term “pandemische paraatheid” wordt beschreven: “Wij gebruiken de lessen uit de coronacrisis, zoals het belang van samenwerking, ontschotting en nieuwe (digitale) werkvormen, en maken ons klaar voor toekomstige gezondheidscrises door versterking van de pandemische paraatheid”. Dit is dus de Nederlandse equivalent van de Europese “pandemische situatie”. Het kabinet geeft aan dat het structureel gaat investeren in een versterkte pandemische paraatheid. Het ministerie van VWS heeft inmiddels een programmadirectie pandemische paraatheid ingericht om de coördinatie hiervan ter hand te nemen. Met Nederland zijn ook andere landen en Europese en internationale instituties bezig met het ontwerpen van een toekomstbestendig plan voor de pandemische paraatheid.

Daarmee worden voorbereidingen getroffen om onze autonomie op het gebied van volksgezondheid volledig uit handen te geven aan een internationale private partij. Dat lijkt letterlijk levensgevaarlijk.

Tegelijkertijd wordt in de brief aan de Tweede Kamer een nieuw doelstelling geïntroduceerd: de “open strategische autonomie”. In Europees verband zouden we moeten streven naar deze zogenaamde open strategische autonomie, die ons meer waarborgen moet geven om ook de beschikking te hebben over de middelen die nodig zijn bij een aanpak zoals een eventuele mogelijke pandemie. De Nederlandse inzet is onderdeel van de in EU-verband versterkte inzet op leveringszekerheid en open strategische autonomie voor medische producten. Hieronder valt een breder mandaat voor het Europese Medicijnagentschap (EMA). Let op: een versterkte inzet op levenszekerheid en een autonomie op medische producten is een regelrechte inbreuk op de vrije keuze die de burger heeft binnen de volksgezondheid en die verankerd is in de grondwet. Via de VN heeft de WHO nu grip gekregen op de EU waarbij Nederland haar autonomie vrijwillig weggeeft aan een niet gekozen Europese Commissie die zich onder toezicht heeft gesteld van het dictaat van de WHO. Dit zijn besluiten van een kabinet dat een ideologie van destructie aanhangt.

Ook is recent de Europese gezondheidscrisisorganisatie (HERA) opgericht. HERA heeft de opdracht de ontwikkeling, productie, aanschaf en eerlijke verdeling van crisis-relevante medische tegenmaatregelen binnen de EU te organiseren. HERA gaat vanuit de EU alle volksgezondheidsmaatregelen dicteren, ongeacht welk land binnen de EU of welke regio dit ook betreft. HERA krijgt straks een ongebreidelde macht over de Europese burger waarbij de eigen gekozen vertegenwoordigers niets meer te vertellen hebben. Om dat te kunnen realiseren stelt de minister van VWS voor om de wet Publieke Gezondheid te wijzigen zodat een landelijke functionaliteit als crisisorganisatie zijn beslag kan krijgen. Dit alles zodat Nederland goed zal zijn aangesloten op ontwikkelingen in het buitenland zoals diverse internationale systemen vanuit de WHO en het Europees centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (ECDC). Om pandemische paraatheid te realiseren zullen volgens de minister passende afspraken gemaakt moeten worden met de IHR, de Internationale GezondheidsRegeling van de WHO. Kortom, uiteindelijk zal de volksgezondheid in Nederland bepaald gaan worden door twee gremia van de WHO: de IHR en de HERA. We zullen zelf weinig of niets meer te vertellen hebben.

En plotseling komt in deze Tweede Kamerbrief de ideologie van One Health boven tafel. De minister schrijft: “Een belangrijk en bijzonder onderdeel van de infectieziektebestrijding in het kader van ‘voorkomen bij de bron’ betreft de versterking van de zoönosenaanpak. De verbeterde humane monitoring en signalering moet vanuit het One Health gedachtegoed worden geïntegreerd met monitoring en signalering vanuit het veterinaire domein en vanuit de leefomgeving en goed afgestemd met het informatievoorzieningslandschap”.

Een in kleine kringen aangehangen ideologie leidt tot draconische afspraken met de WHO en de EU.

De minister besluit zijn brief met de passage dat Nederland, en de EU, een actieve rol zullen spelen in de versterking van de wereldwijde pandemische paraatheid. Nederland zal zich actief inzetten om nationale, Europese en internationale pandemische coördinatie- en governance structuren te verbinden. Op Europees niveau zal Nederland actief deelnemen aan de eerdergenoemde EU Gezondheidsunie en aan de reeds bestaande Health Security Committee.

Het is maar zeer de vraag of de Nederlandse bevolking dit wenst. Het weggeven van een eigen autonomie en het zich ondergeschikt maken aan WHO instituten als het IHR en de HERA waarbij de directeur-generaal in geval van ”mogelijkheden” van een pandemie  dictatoriale macht is gegeven om autonome maatregelen te nemen is te absurd voor woorden. Vooral omdat de WHO een private partij is. Onder de oppervlakte schuilt een desastreuze ideologie die is strijd is met alles wat de in de mens is. En daarmee blijkt de “pandemische paraatheid” een instrument te zijn om de dictatoriale One Health ideologie te verwezenlijken. Doodeng!

Bronnen:

-James Roguski Maart 2023: EUROPEAN UNION INITIAL TEXTUAL PROPOSALS FOR AN AGREEMENT ON PANDEMIC PREVENTION, PREPAREDNESS AND RESPONSE.

-Minister van VWS:14-04-2023 De beleidsagenda pandemische paraatheid 2e Kamer

Peter Pilon, arts en oprichter City Bibles