Geneeskunde is een nobel vak waarbij de bekende eed van Hippocrates wordt afgelegd. Daarbij staat voorop dat de geneeskundige de patiënt nooit schade zal toebrengen in welke vorm dan ook. Het is een ethische eed. Maar wanneer politiek en geld vermengd worden met geneeskunde is dat doorgaans het recept voor een giftige cocktail. In voorgaande decades werden plaatselijke huisartsen en specialisten dikwijls door de farmacie benaderd om zogenaamde nascholingsactiviteiten te leiden met de door de farmaceut aangereikte pseudowetenschappelijke onderzoeken die vervolgens hun geneesmiddel kon promoten. Menig collega heeft hiermee in een of twee avonden zijn of haar wintersportvakantie verdiend. Inhoudelijke controle was er niet totdat circa vijfentwintig jaar geleden accrediteringscommissies werden opgericht die de invloed van farmaceuten op de nascholingen beperkten. Ook nu bekende anti-prik collega’s hebben zich daar in het verleden schuldig aan gemaakt. Hetzelfde geldt voor de politiek. Sinds de privatisering van de gezondheidszorg heeft de politiek zich gewurmd in medische besluitvorming wat zich ultiem manifesteerde in het recente Covid beleid. Zowel geld als politiek vertroebelen de geneeskunde en doen meestal geweld aan de eed van Hippocrates. Maar wanneer beide aanwezig zijn leidt het al te gemakkelijk tot een dodelijke cocktail waarbij blijkt dat geneeskunde ineens gemakkelijk te manipuleren valt. In de ogen van de bevolking heeft de geneeskunde een imago met een ethisch fundament. Immers de arts is de deskundige en je twijfelt niet aan zijn of haar beslissingen want de arts heeft altijd het aureool van de voornoemde eed boven zijn of haar hoofd.

Toch hebben we de afgelopen jaren een draconische verandering meegemaakt. In de duistere krochten van het mengsel geneeskunde, politiek en geld bleken menige artsen hun eed van Hippocrates vergeten en misbruikten hun status voor het grote publiek.

De WOB (wet openbaarheid bestuur) en de wet WOO (wet openbaarheid overheid) tonen dit droevige verschijnsel aan. Droevig, maar ook crimineel want naast de farmaceuten zijn de betrokken geneeskundigen en politici medeschuldig aan een verhulde massamoord op hun medemensen. Het bewijs daarvoor komt uit de voornoemde WOB en de WOO.

De strategie van VWS (politiek) was om vooraanstaande artsen die bekend stonden als opinievormers te werven als ambassadeurs van hun beleid. Omdat veel politici verweven waren met het geld van de farmacie (wetenschapssubsidies, familiebanden met de farmaceutische industrie) kon er achter de schermen indirect flink betaald worden.

De MSM (main stream media) gaf een prominent (betaald) podium aan deze collega’s die BN-ers werden ten tijde van het Covid narratief. Bekende voorbeelden zijn Diederik Gommers, Ernst Kuipers, Marcel Levi en de veeartsen Osterhaus en Koopmans.

De medische ambassadeurs en VWS zouden “met één mond spreken” wat betreft het managen van de door hen genoemde vaccinatiecampagne. De gifspuiten moesten ten koste van alles gepromoot worden en er werd over de Covid periode door VWS ca 20 miljoen uitgegeven aan het reclamebureau Roorda voor deze prikcampagne. Ook niet geneeskundige BN-ers werden gescout en misbruikt.

Voor de marketingstrategie wilde VWS in februari 2021 meer medische experts inzetten die invloed hebben op de publieke opinie. VWS noemde deze mensen ‘Key Opinion Formers’ (KOF’s), zo blijkt uit recent vrijgegeven WOB-documenten. Key Opinion Formers zijn bekende persoonlijkheden die bepalend zijn in hoe de target populatie denkt en zich gedraagt.

VWS had in februari 2021 enkele van deze medische opinievormers op het oog. Uit WOB documenten blijkt dat er tussen de geïdentificeerde ambassadeurs ook vaste experts uit het OMT zaten. Het gaat om o.a. Marjolein van Egmond, hoogleraar immunologie. Onder de gescoute ambassadeurs zaten nog twee mensen die banden hadden met de overheid. VWS beschouwde deze mensen ‘min of meer als een interne partij’. Het gaat hier vermoedelijk om voorzitter van de Gezondheidsraad Bart-Jan Kullberg en de voorzitter van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen, Ton de Boer. VWS maakte zich vanwege hun interne positie zorgen om de perceptie die de bevolking van hen had, en of zij ‘geen eigen belang hadden, dat afweek van het belang van VWS’. Een andere ambassadeur die VWS in het vizier had, was Patricia Bruijning, kinderarts. De ambassadeurs werden geworven om de mening van het politieke narratief te ondersteunen. Met individuele sessies en groepssessies, en middels het plannen van structurele briefings door de Secretaris Generaal (SG) van VWS, werden zij de ‘steunzenders’ van ‘het verhaal. Het RIVM hielp VWS bij deze briefings.             In het vorige maand verschenen uitstekende artikel “Hoe VWS opinievormers tot haar ambassadeurs kneedde” schrijven Wendy Mittemeijer en Cees van den Bos dat in februari 2021 het Team Monitoring en Analyse van VWS een lijst opstelde met mogelijke ambassadeurs van de vaccinatiecampagne van VWS. De KOF’s waren allen afkomstig uit medisch wetenschappelijke hoek. Zij werden geprofileerd op basis van hun invloed op de publieke opinie en hun houding ten aanzien van de vaccinatiestrategie van VWS. Onder de KOF’s bevonden zich ook opinievormers die positief stonden tegenover massavaccinatie, maar zich licht kritisch uitlieten in de media over de snelheid of volgorde van vaccineren. Deze groep werd in de WOB-documenten geduid als KOF’s die ‘tegenstand’ boden, maar de potentie hadden om ‘ambassadeur’ te worden voor VWS. Het ging VWS om o.a. Ernst Kuipers, Diederik Gommers, Roel Coutinho, Wim Schellekens, Marcel Levi, Ted van Essen en de veearts Ab Osterhaus. Zij waren dus nadrukkelijk géén tegenstanders van massavaccinatie, maar waren wat kritisch ten aanzien van de wijze waarop dit werd uitgerold. Eenmaal omgezet in een ambassadeur, zou men nauwer met deze opinievormers gaan ‘samenwerken’, hen ‘betrekken’ en ‘faciliteren’. Deze KOF’s tot ambassadeur omvormen had in februari 2021 de hoogste strategische prioriteit voor het campagneteam van VWS. Wie van de kandidaten uiteindelijk op het verzoek van VWS is ingegaan en zich heeft laten beïnvloeden tot ambassadeur van ‘het VWS verhaal’, is niet bekend. Wel kan geconcludeerd worden dat deze mensen gedurende de pandemie groot voorstander waren van vaccinatie van de gehele bevolking, en zij zich als vaccin propagandisten hebben geprofileerd.        

Op grond van de Geneesmiddelenwet is het verboden om voor het bevorderen van deelname aan een vaccinatieprogramma publieksreclame te maken wanneer het een aanprijzing bevat door wetenschapsbeoefenaren of bij het publiek bekende personen. In wetsartikel (89b) staat dat het propageren van de Covid-19 spuiten daar ook onder valt. VWS overtrad daarmee de Geneesmiddelenwet!                                                                    Het is schokkend te lezen dat de eerdergenoemde namen zich als artsen hebben vermengd met politiek en met geld. Mensen als Jaap van Dissel kwamen dan ook in opspraak over vermeend overgemaakt geld. De KOF’s kregen binnen de VWS strategie ook doelen aangereikt waarover zij in de media hun mening zouden geven. Deze doelen waren strategie (Bruijning), snelheid van “vaccinatie” (Kuipers, Coutinho,Levi), volgorde vaccinatieprogramma (Kuipers, Gommers, Bruijning), praktische uitvoering campagne (Levi, Coutinho), communicatie (Gommers) en kritiekbestrijding (Osterhaus). Ook andere KOF’s werden voor specifieke doelen ingezet. VWS trok ook ten strijde tegen zogenaamde desinformatie en dus werden de KOF’s tevens ingezet voor het bestrijden van niet welgevallige informatie (de Denktank Desinformatie).

Wat stuitend is dat er artsen, met uitzondering van veeartsen die een vrijbrief hebben en geen eed van Hippocrates hebben afgelegd, zich hebben ingelaten met politiek en geld. Lucratieve TV optredens en de hang naar podia hebben menig arts ertoe verleidt zich als ambassadeurs van VWS te laten gebruiken. Zij hadden kunnen weten dat de coronaprik wetenschappelijk niet gevalideerd was en als zodanig nooit deze moordtherapie aan hebben mogen prijzen. Dat maakt hen schuldig! Op dit moment stapelen de bewijzen zich tegen hen op. Hun onvermogen om zich niet teweer te stellen aan de verleidingen van geld en politiek maakt hen tot onbetrouwbare arts-ambassadeurs die hun eed en de betrouwbaarheid van hun beroepsgroep hebben verkwanseld. Het toont des te meer aan dat de uitvoering van de eed van Hippocrates alleen op waarheden kan berusten en nooit op een verzonnen narratief.

Bronnen:

  1. “Hoe VWS opinievormers tot haar ambassadeurs kneedde”. Wendy Mittemeijer & Cees van den Bos, maart 2023
  2. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35310397/
  3. https://wetten.overheid.nl/BWBR0021505/2022-01-31

Peter Pilon, arts en oprichter City Bibles