Het is bijna Kerstfeest. Ik ga er even aan voorbij dat dit natuurlijk niet de échte geboortedag van Jezus is. Het is het oude midwinterfeest, omgevormd tot Licht van de Wereld feest. Maar hoe dan ook, kerst (betekent Christ trouwens) heeft in de Bijbel te maken met verwachting. De hele Bijbel was er duidelijk over, er komt een verlosser, een Messias. En tot op de dag van vandaag blijven Joden wachten op de komst van een man die de Messias zou zijn. Een Koning, die Israël herstelt en de wereld gaat redden. Er waren 2000 jaar geleden maar een paar mensen die het anders zagen. De officiële theologie ontging het. De tijd was nog niet rijp. Er moest nog zoveel gebeuren voor zo’n Koning kon gaan regeren. Die simpele mensen maakten van de Bijbel een puzzelboek, zoals Anna en Simeon en nog wat kleine groepjes daaromheen. Ze hadden begrepen uit Daniël en Jesaja 53 en nog zo wat teksten dat de Messias eerst in armoede zou komen. Als een kind. Dat God geen koninklijke maar menselijke plannen had met de Messias. Als Maria en Jozef bij de tempel komen voor het reinigingsoffer zegt Simeon: “een zwaard zal door je ziel gaan”. Liefde doet pijn. God geeft zijn Zoon aan deze wereld uit liefde. Maar dat gaat pijn doen.
De theologie van die dagen zag het anders. Er is al zoveel beweerd. De ‘schare die de wet niet kent’, die worden maar opgehitst door dat soort berichten. Laten we wachten op Gods openbaring. Misschien moeten we zelf wel messiassen worden en de wereld gaan herstellen. Misschien is de ‘Pax Romana’ wel de nieuwe wereldorde. Misschien is de keizer van Rome zo gek nog niet. Hij wil de hele wereld registreren en zo zorgen dat iedereen onder controle staat. Maximale veiligheid. Een Nieuwe Wereld Orde, dat is wel hoog nodig.
Een paar oude mensen, met wat eenvoudige volgelingen zagen het anders. En zij zagen het goed. Jezus was de Messias, de Ben Adam, de Zoon des mensen, het Lam van God, wat de zonden der wereld wegnam. Als mens droeg Hij alles wat wij ook moesten dragen en huilde Hij alle tranen die ook wij huilden. En nu, in het verborgene, in de hemelse dimensie huilt Hij nog steeds. Om deze wereld. Om ruziënde theologen. En is hij nog steeds bewogen met Anna en Simeon en alle mensen die zijn Woord bewaren, Zijn naam niet verloochenen en het bevel bewaren hem dagelijks te verwachten. Als Christus terugkomt, zal Hij dan nog geloof vinden op de aarde?
Psalm 130:3 oude berijming”:
Ik blijf den Heer verwachten,
Mijn ziel wacht ongestoord
Ik hoop in al mijn klachten.
Op Zijn onfeilbaar Woord.
Deze Dagen 
Mooi Simon
LikeLike
Beste Simon, opnieuw een mooie samenvatting van het evangelie.
Je bent gezegend dat je het evangelie op zo’n eenvoudige manier kunt uitleggen.
En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet begrepen.
Dat je ons nog maar veel op dat Licht mag wijzen in deze steeds duister wordende wereld.
Gelukkig mogen we geloven dat het duister niet het laatste woord heeft maar de Schepper van het licht, want Hij zegt:
Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben.
LikeLike
Simon, wat toch weer een heerlijk Woord, dat tot ons komt. Een kind kan het begrijpen, zo mooi eenvoudig. Wat prachtig ook weer dat oude lied. Dat wij met elkaar verwachtend uitzien naar Zijn wederkomst. Gods zegen toe gebeden.
LikeLike
Zo herkenbaar eigenlijk Simon; dat was toen en nu nog zo. Religies als budha, heeft een enorme opgang in de westerse wereld. Kro/ ncrv geven hier graag hun medewerking aan. Het humanisme viert hoogtij. En zo zijn er legio alternatieven, inplaats dat men zoekt naar de echte grote Koning; Jezus Christus. Inderdaad de woorden die Jezus sprak en nog spreekt; zal ik nog geloof vinden als IK terugkomt op aarde. We zien uit naar die dag. Amen.
LikeLike