Informatie wordt steeds toegankelijker. Waren vroeger de mensen afhankelijk van wat de priester hen doorgaf. Een preek in het Latijn. En nog wat oproepen om kuis en vrijgevig te leven in de volkstaal, na de boekdrukkunst, de komst van radio en tv en nu internet en Wikipedia en alle andere digitale media kan iedereen alles weten.  Zowel de waarheid als de leugen. En daar begint het probleem. Want hoe weet je nu wat waarheid en leugen is.  EN zitten er ook niet veel kanten aan één zaak, zodat een bericht op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd. Niet zo gek dat de overheid denkt aan het instellen van een ministerie van waarheid (als dat waar is 😉), maar schieten we daar wat mee op. Je moet dan toch maar kiezen om de overheid te vertrouwen. En uit veel WOB verslagen, openbare verhoren en zelfs een motie van wantrouwen tegen een heel kabinet wat toen aftrad, bleef zitten en verder ging maakt dat niet makkelijk. De veranderingen van waarheid bij bv Rutte en de Jonge zijn zo tegengesteld dat het niet ten onrechte is ze van leugens te betichten. We weten alles en daardoor eigenlijk ook weer niks. Welke van de 100 soorten tandpasta is de beste. Die van 10 euro of die van 60 cent. De mijne, roept elke fabrikant. Concurrentie en keuze is goed voor de verkoop denkt Unilever. Ook in de politiek. Het is allemaal hetzelfde en iedereen roept dat hij de beste is. Maar het is toch dikwijls één pot nat. De enige partij die zich écht onderscheidt is FVD (en een beetje de SGP). Maar die zijn dan ook antisemitisch, Poetin liefhebbers, nazi’s en niet te vertrouwen, roept de rest in koor. Als je zelf boter op je hoofd hebt moet je wel een zondebok zoeken en die de woestijn in sturen. De zogenaamde inclusieve samenleving sluit op voorhand veel mensen uit. En wat is nu de waarheid, over Corona, prikken, Oekraïne, Israël, Palestijnen, Demmink, kindermisbruik, Marianne Vaatstra en ga zo nog maar even door. Het is ondoenlijk álles zelf te onderzoeken. Maar zonder vertrouwen is het ook onmogelijk wat een ander zegt voor waarheid aan te nemen.  We moeten het sámen doen, zegt ook de Bijbel. Sámen met alle heiligen zijn we in staat te ontdekken wat liefde en dus waarheid is. Uitsluiten helpt daar niet bij. Censuur al helemaal niet. Zeker niet in de kerk van Christus. Maar ook niet in de maatschappij. En wie overduidelijk gejokt heeft moet in de hoek. En wie dat aanwijst moet worden gehoord en niet als zondebok de woestijn ingestuurd.