Peter Pilon, voormalig huisarts
Peter Pilon is voormalig huisarts in Veenendaal en initiatiefnemer en uitvoerder van het citybijbel project.

Ons immuunsysteem krijgt in deze barre tijden van een gefantaseerde gezondheidscrisis niet de serieuze aandacht die het verdient. Die veronachtzaming helpt een werkelijke gezondheidscrisis van een nooit eerder meegemaakt formaat tot stand komen, want het immuunsysteem van veel mensen is aan opzettelijke verwoesting onderhevig.

Immuunsystemen zijn vergelijkbaar met de fortificaties van bastions in vervlogen tijden, voorzien van torens en grachten om aanvallers te weren. Hun functie komt neer op louter verdediging. Soms verschijnen er nieuwe vijanden en een gezond immuunsysteem past de verdediging dan aan. Om nog even bij het middeleeuwse beeld te blijven, niet eerder bekende aanvallers die weer nieuwe technieken gebruikten moesten met net bedachte hindernissen worden gestopt. Na de afgeslagen aanval werden deze nieuwe technieken onthouden zodat men niet opnieuw werd verrast. Onze overheid heeft ons sinds het begin van dit jaar voor een desastreus dilemma geplaatst met instructies om een nieuwe aanvaller te lijf te gaan met een nooit eerder uitgeprobeerde aanvalstechniek, waarbij een goed onderhouden verdediging geen rol meer is toebedeeld.

We zijn uitgerust met een subliem immuunsysteem om aanvallen van virussen en bacteriën te pareren. Bij elke infectieziekte wordt gesproken over het al dan niet gezonde afweermechanisme van de mens. Dat bepaalt of de betreffende persoon ziek wordt of niet. Dat afweersysteem is zeer complex en bestaat uit verschillende lagen afweer. Die afweer komt van cellen die gemobiliseerd worden wanneer een lichaamsvreemde stof of eiwit aangetroffen wordt. Uiteraard zijn de huid en onze slijmvliezen de eerste afweer tegen micro-organismen. Zij behoren hen buiten de deur te houden. Maar wanneer extracellulaire micro-organismen (bijv. bacteriën) of intracellulaire micro-organismen (bijv. virussen) binnendringen, dan treedt ons immuunsysteem in werking. De meest voorkomende entree van een infectie is de mond-keel-neus holte waar de afweer het meest manifest is en Het is juist daar dat de werking van het immuunsysteem het meest effectief is.

Aangeboren en verworven

Zo kennen we een aangeboren en een verworven immuunsysteem. Het aangeboren immuunsysteem omvat allerlei afweercellen die op celniveau aanwezig zijn. Maar de verworven immuniteit dienen we gedurende ons hele leven op te bouwen en te onderhouden. Kinderen bouwen tijdens hun eerste levensjaren een immuniteit op die vooral versterkt wordt door “crowding” factoren als peuterspeelzaal, kinderopvang en basisschool. Ook grote gezinnen dragen bij aan de opbouw van het immuunsysteem. Dat is ook de reden dat kinderen die in de opbouwfase van hun immuunsysteem zitten, nauwelijks vatbaar zijn voor het coronavirus. Ja, zij maken kortdurende infecties mee waarbij koorts vaak gepaard gaat met snotteren, slijmproductie en hoesten. Weliswaar dragen zij evenals het influenzavirus en het rhinovirus ook het coronavirus bij zich, maar het tast hen niet of nauwelijks aan. Het is dan ook goed om kinderen bloot te stellen aan deze virussen zodat zij een adequate opbouw genereren van hun immuunsysteem. Het sluiten van scholen, kinderopvang en peuterzalen is heeft dus een averechts effect op de gezondheid van het kind. Eigenlijk geldt hetzelfde voor jongvolwassenen die een nog sterke ontwikkeling van hun immuunsysteem mee doormaken.

Gedurende de sterke jaren van een volwassen mens zal het immuunsysteem voldoende functioneren om ziekteverwekkers buiten de deur te houden. Dat betekent dat er bij tijd en wijle (voor- en najaar) kortdurende griepinfecties plaats vinden die het immuunsysteem onderhouden en up-to-date houden.  Als het immuunsysteem daadwerkelijk geprikkeld wordt kan er zelfs temperatuurstijging optreden en vraagt het lichaam om een rustfase om de indringers te verdrijven (men voelt zich ziek en rillerig).

Evident is het geheugen waarmee ons immuunsysteem is uitgerust. Eenmaal doorgemaakte infecties worden door onze afweercellen onthouden en opgeslagen in een geheugen. Meestal betreft het niet alleen het infectievirus, maar ook aanverwante virussen wat kruisimmuniteit genoemd wordt. Daarmee zijn we in het voor- en najaar continue dragers van enkele van de 5 RNA virussen zonder dat we daarvan ziek worden. Daarmee zijn we niet besmettelijk (!) zoals abusievelijk steeds genoemd wordt.

En zo is dus de bijgehouden verdediging bepalend of een aanval op ons lichaam zal leiden tot ernstige ziekte of dood. Uit ervaring weten we dat een optimaal immuunsysteem vrijwel elke virusaanval kan weerstaan. Wetenschappelijk onderzoek beaamt dit.

De verkeerde focus

U heeft sinds het begin van vorig jaar vrijwel elke dag nieuws en uitleg gehoord over een bijzonder virus. Een dodelijk virus. Een virus dat is ook nog – in de haast – voor de Nederlandse wetgeving ingedeeld bij de internationaal erkende klasse A pathogenen, in gezelschap van de ebola, cholera en pest. Op enkele uitzonderingen, zoals Pierre Capel, na heeft niemand zich intensief beziggehouden met ons immuunsysteem om na te gaan hoe het zich heeft gedragen als verdediger. Was dat wel gebeurd dan zou het zijn geprezen om het feit dat het de oversterfte in Nederland (en overigens ook in de rest van Europa) in 2020 tot een lager niveau had weten te beperken dan in sommige eerdere jaren zoals in 2018. Dat er, met andere woorden, niet meer mensen door de griep zijn overleden dan het gemiddelde wat in het griepseizoen kon worden verwacht. Het heeft zich dus in de confrontatie met het coronavirus op lovenswaardige manier gedragen.

De instellingen die de Nederlandse volksgezondheid dienen bij te houden, en ook te dienen, hebben het prijzen van ons immuunsysteem achterwege gelaten, en duidelijk gemaakt zoiets niet op prijs te stellen. Want dan zou hun maatstaf niet langer serieus kunnen worden genomen. Die maatstaf is de PCR test. Meerdere keren heeft u in dit blad kennis kunnen opdoen over het feit dat met deze test geen actief virus kan worden geconstateerd, alleen brokstukken van een mix van actieve en niet actieve virusdeeltjes van meerdere RNA virussen. Een positieve uitslag van de test betekent dus niets anders.

In het hedendaagse Nederland blijkt vaststelling van antistoffen, of – nog beter – aan het vaststellen van een cellulaire immuniteit, een verloren vaardigheid te zijn geworden. Veel huisartsen weigeren zelfs mee te werken aan een eenvoudige bloedtest waarbij het aantonen van immunoglobulinen (IgG) een doorgemaakte infectie laat zien. Jammer, want met het aantonen van een cellulaire immuniteit (bijv. Elispot) toont men een basale immuniteit voor het coronavirus aan. Veel mensen ondergaan een corona infectie symptoomloos of met lichte snotterklachten. Dat toont vervolgens aan dat het immuunsysteem werkt of dat men reeds een immuniteit ertegen heeft opgebouwd. De gemiddelde gezonde Nederlander bezit al een cellulaire immuniteit omdat het coronavirus een onderdeel is van de jaarlijks terugkerende voor-en najaarsgriep. Elke Nederlander heeft ermee te maken gehad, maar het wordt niet gemeten. We weten dan ook inmiddels dat iedereen die een cellulaire immuniteit heeft opgebouwd levenslang immuun is voor het coronavirus. Daarbij moet opgemerkt worden wanneer varianten zich aandienen, ons immuunsysteem de beschikking heeft over kruisimmuniteit die dan ook deze varianten weet te weerstaan.   

De aanvallers en de achterdeur

We weten onderhand dat het doel waarvoor de meeste regeringsleiders de grootste reclamecampagne in de geschiedenis hebben gevoerd, het doel van injecties voor de hele bevolking is geweest. Redenen daarvoor zijn al uitgebreid in het blad de revue gepasseerd. Hier dan alleen wat dit voor ons immuunsysteem heeft betekend.

Met traditionele vaccinaties brengen we “dummy’s” (inactieve of verzwakte virussen) achter linies van ons verdedigingsbolwerk, waarbij we de echte aanvallers beter kunnen herkennen en elimineren. De covid injecties werken niet zo. Deze brengen de mRNA entstof, die de giftige spike eiwitten van het coronavirus bevat rechtstreeks in de spier en daarmee in het bloed waar ze acute schade kunnen toebrengen. Met de inenting zetten we ons eigen RNA en DNA aan tot het zelf produceren van spike eiwitten die vervolgens door ons immuunsysteem herkend en daarna vernietigd zouden moeten worden. Het omzeilt dus de eerste verdedigingslinies in de mond en neusholte.

Wat we nu al zien is dat overal kleine haarden van deze spike eiwitten zich afzetten in weefsels als bloedvaten, hartspieren en eierstokken. Huidige WHO cijfers tonen een resultaat van een astronomisch aantal (ruim 2,7 miljoen) geregistreerde ernstige bijwerkingen van de inentingen, dat waarschijnlijk een fractie is van het werkelijke aantal. Uitgaande dat slechts 5-10% van de bijwerkingen daadwerkelijk gemeld worden betekent dat in één jaar tijd 25-50 miljoen mensen ernstige bijwerkingen hebben gehad. Dit zal alleen maar toenemen en is daarmee een serieuze aanval op de maatschappij en tenslotte de mensheid!

Met de covid-19 inentingen zijn de aanvallers op het fort via een achterdeur naar binnen gelaten en worden geholpen zich te vermenigvuldigen in het vertrouwen dat onze verdedigers hen dan beter herkennen om hen te elimineren. Een absurde strategie die in de middeleeuwen tot een uitbarsten van schaterlachen zou hebben bewogen.