Afl. 7: Blijf je realiseren waarom je nú leeft

Vroeger wilde ik altijd vroeger leven. De verhalen van de ridders, de scheepsjongens van de Bontekoe, de helden uit de 80 jarige oorlog, de manier waarop mensen leefden in vroeger tijden, het sprak me aan en ik kon ernaar verlangen. Tot ik me realiseerde dat ik, als ik vroeger geleefd had, nu dood zou zijn.

De mensen van vroeger hebben ons van alles gebracht. Vanaf het begin tot nu toe. De Bijbel, maar ook Plato, Aristoteles, Griekse wijzen, de kerkgeschiedenis van alle eeuwen. Ik sta op de schouders van mijn voorgeslacht. Of ik nu verwerp of overneem waar zij in geloofden, ik ben altijd een reactie. Een moment in déze tijd.

Waarom leef ik nu. In deze bijzondere tijd, waarin mogelijkheden op technisch gebied oneindig lijken. Sinds de Franse revolutie is de gedachte dat vrijheid en gelijkheid het levensideaal zou zijn. Dat is zo gebleven. Opkomen voor de vrijheid is zo ongeveer het belangrijkste en gelijkheid wordt tot in het absurde doorgedreven. Denk maar aan de gendergelijkheid.

De Romantiek, een periode daarna leerde ons dat alles uniek was. Niets was te vangen in algemene termen. Jij bent uniek. Er is er maar één zoals jij. Niet te vergelijken met andere mensen. Helemaal individueel. Dat merken we óók, vandaag, bijvoorbeeld in de kerk: Jij mag er zijn, is de belangrijkste boodschap. Maar als we koers willen houden moeten we niet (alleen) weten wat er vroeger was, maar ook en vooral waar we heen gaan. Wat is de bedoeling van de Schepper met deze wereld. Mag Hij er nog zijn. Of is Hij uitgeschakeld door klimaat, techniek, spiritualiteit, uniek zijn, vrijheid en gelijkheid… god is ook maar een mens.

Zijn doel was en is een hemel en een aarde waarop gerechtigheid wóónt. Hij zal oordelen over mensen die willens en wetend het kwaad volgen. Kindermisbruik, onrecht, geldgierigheid, bedrog, machtswellust, het komt allemaal aan het licht. En wat is dan mijn koers in deze wereld. De hoop vasthouden, dat Hij overwint. En dat – een beetje – uitleven. Niet op machten en krachten vertrouwen, maar in overgave aan de Schepper leven.

Aan Jezus kunnen we zien hoe hij dat deed. Soms was zijn tijd nog niet gekomen. Dat is ook een voorbeeld voor mij. Voor alles is een bestemde tijd. Maar altijd richtte Hij zich op zijn enige levensdoel, de wil van zijn Vader in de hemel doen. Zorgen voor armen, onderdrukten. Opkomen voor gevangenen. Pal staan voor de waarheid. Met alle wijsheid en voorzichtigheid. Maar soms ook in alle duidelijkheid en zonder compromis.

Als je weet waar je naar toe moet kan je koers houden. En als je dan ook nog beseft dat de Vader met je is kan je het ook volhouden. Ook als je soms moe bent en je even moet rusten. Schuilen bij God. Even stil zijn, twitterpauze, stiltepauze. We worden niet alleen gedragen door de daden, waarden en normen van onze voorouders, maar onder ons zijn vooral Zijn eeuwige armen. Hij laat nooit los waar Hij aan begon.

Wordt vervolgd.

Voor de andere delen in deze miniserie volg deze link.