Afl. 3: Bekijk het eens van bovenaf

We hebben zelf altijd een beperkte blik. Die niet verder gaat dan de horizon. Op een open vlakte is dat nog best ver. Maar als je buurt volgebouwd is met meningen, gedachten, voor- en tegenstanders, vrienden en volgers kan je blik soms heel beperkt worden. Een oud woord voor beperkt is “eng”. Dat is het vind ik soms ook wel. Als je door de meningen het bos, het punt niet meer ziet, verlies je je in allerlei dingen die eigenlijk toch bijzaken zijn.

Ik vind de tekst uit Jesaja heel mooi: Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen en mijn gedachten dan uw gedachten.[1] We kunnen als mensen een toren bouw die nóg veel hoger is dan die in Babel. Daar dachten de mensen al dicht bij Gods gedachten te komen. Tegenwoordig weten we daar nog veel meer van.

Mensen weten mij vrij exact te vertellen wat God ervan vindt. En misschien hebben ze soms ook wel gelijk. Maar ik probeer toch altijd maar weer te begrijpen dat het maar mijn gedachten zijn over Gods gedachten. Dat is dus altijd te beperkt.

Zijn er dan geen eeuwige waarheden, duidelijke profetieën? Moeten we het woord van de waarheid dan niet zonder schroom brengen. Ja, zeker. Dat moet en ik denk dat dat goed is. Maar bekijk het ook eens van de bovenkant.
De Schepper die al die wriemelende mensjes ziet die bezig zijn met van alles. Sommige werelden waar men aan het overleven is. Zoekt naar dagelijks brood. Andere delen waar ze heen en weer rennen om zo rijk mogelijk te worden. Weer andere plekjes waar een virus is binnengedrongen en iedereen uit alle macht ( en soms mét alle macht) probeert dat virus de kop in te drukken.

Ergens anders weer groepjes christenen die in stevige discussies met elkaar zijn over de sabbat, de verdrukking, de eindtijd, over Israël of zelfs over het wezen van God zelf.

Laten we maar wat kleiner van onszelf denken. Ik kan de wereld niet aan. Ik kan niet eens de hele wereld liefhebben. Dat deed God wel.[2] Ik mag en moet mijn bescheiden plekje innemen. Hij gaat erover. Niet ik. Het geeft onnoemelijk veel rust om te bedenken dat God heel het aards gebeuren overziet en dat Hij nooit loslaat waar Hij aan is begonnen. Het loopt hem nooit uit de hand.

Als je naar boven kijkt is je horizon oneindig. Word je even niet gehinderd door allerlei verwarrende berichten. En daarna kan ik het weer aan. Gewoon mezelf zijn. In de spiegel kijken en zeggen: ”Hoi, wat ga jij vandaag betekenen”. Dan moet je wel heel hoogmoedig zijn om te zeggen dat jij vandaag de hele wereld gaat veranderen. Ik doe soms een interview, schrijf een stukje, relativeer wat. Misschien breng jij eten bij een zieke of bezoek je een stervende. Ieder zo zijn of haar plekje. Dan komt het wel goed.

Wordt vervolgd.

[1] Jesaja 55:9 NBG
[2] Johannes 3:16

Voor de andere delen in deze miniserie volg deze link.