Al jarenlang worden onderzoeken uitgevoerd met gebruik van geaborteerd weefsel, ook wel ‘foetaal weefsel’ genoemd. De stamcellen in dit weefsel hebben de unieke eigenschap dat ze zich kunnen vormen naar elke cel in het lichaam. Via wetenschappelijk onderzoek wordt gezocht naar nieuwe medicijnen die ontwikkeld kunnen worden met behulp van geaborteerd weefsel.

Klik op de foto’s in de teksten om ze zichtbaar te maken!

Op 24 mei 1972 verscheen een artikel in het NRC “Embryohandel dient research”. Aanleiding voor dit artikel is een rapport van Britse onderzoekers die menen dat geaborteerd weefsel beschikbaar moet komen voor medisch onderzoek, zo is te lezen in de inleiding. Het artikel beschrijft dat er behoefte is aan allerlei menselijke cellen die via de industrie te koop zijn. Voor bijvoorbeeld virusonderzoek. Maar ook voor onderzoek naar  verkoudheid of verdediging van het lichaam tegen kanker. Een van de problemen met menselijke cellen is, zo schreef het NRC in 1972, dat ze maar een beperkte tijd kunnen worden gekweekt, ten hoogste twintig  celgeneraties. Er is daarom behoefte aan een vrijwel voortdurende stroom van embryonaal materiaal. De enige bron daarvoor zijn embryo’s die bij een spontane of opgewekte abortus vrijkomen. [foto 1]

Op 30 augustus 1983 komt het Nederlands Dagblad met een artikel over handel in geaborteerd materiaal. De kop luidt: “Russen bieden bedrijfsleven foetussen aan”. Het Nederlands Dagblad schrijft dit artikel naar aanleiding van een publicatie in de Telegraaf, waarin te lezen is dat het bedrijfsleven overspoeld wordt met foetussen, die  tegen astronomische bedragen worden aangeboden. Het zou gaan om weefsel uit abortusklinieken, om gemalen embryo’s, waarvan het foetale weefsel ingespoten moet worden in de hersenen om als remedie te dienen voor kinderen met het downsyndroom, zo is te lezen in het artikel. [foto2]

In de Volkskrant van 29 september 1989 verschijnt een artikel met de kop: “Bloemenhove mag met foetaal weefsel onderzoek doen”. De abortuskliniek in Bloemenhove zou starten met het prepareren van cellen uit de alvleesklier van geaborteerde kinderen om onderzoek te doen naar het ontstaan van suikerziekten. De belangrijkste voorwaarden hiervoor waren dat vrouwen van  tevoren toestemming gaven én volledig werden geïnformeerd over het doel van het onderzoek. [foto3]

De Telegraaf kwam op 14 april 1990 met het artikel: “Zweeds succes bij ziekte van Parkinson”. Het artikel vermeldt dat er al vijf jaar onderzoek wordt gedaan naar de mogelijkheid tot genezing van parkinsonpatiënten door middel van injecties in de hersenen met foetaal materiaal. Het artikel sluit ermee af dat ook Zweden vergelijkbare proeven gaat uitvoeren bij Alzheimerpatiënten. [foto 4]

In het Algemeen Dagblad van 30 oktober 1993 staat een artikel met de kop: “Rusland kent een bloeiende abortuspraktijk”. In dit artikel is te lezen dat er in Rusland in die tijd jaarlijks ongeveer vier miljoen abortussen werden uitgevoerd. Het artikel ontstond naar aanleiding van een documentaire op Nederland 2, ‘In de rij voor abortus’, welke op de televisie werd uitgezonden. Voor een abortus kon je toen kiezen uit twee opties. Of je leverde ongeveer een tiende van je maandsalaris in , óf  je kon een gratis abortus krijgen, mits  het geaborteerde weefsel beschikbaar werd gesteld aan de wetenschap. In de documentaire bleek dat er heel open over abortus gesproken werd. Aan het videoteam werd de vraag gesteld, of ze ook het resultaat van een recente abortus wilde filmen. Een arts hield het ‘weggezogen vruchtje’ van acht á tien weken met een tangetje omhoog…
Ook valt in dit artikel  te lezen dat foetaal weefsel van geaborteerde cellen wordt ingespoten bij kinderen met het syndroom van Down. Echter: daar blijft het niet bij. Het wordt ook ingespoten bij mensen met de ziekte van Alzheimer. En er werden verbluffende resultaten bereikt. Aldus het artikel.
Een van de medewerkers heeft geen ethische bezwaren en vindt het zelfs onethisch om het geaborteerde materiaal door de wc te spoelen. En voorspelt dat proeven met foetaal weefsel de voorbode zijn van de geneeskunde van de eenentwintigste eeuw. Buitenlandse patiënten die zich in het Moskouse Instituut tegen de ziekte van Alzheimer, leukemie of onvruchtbaarheid laten behandelen, betaalden in 1993 per injectie al twintigduizend gulden. Voor die tijd waren dat al enorme bedragen. [foto 5]

Op 2 februari 1994 komt het Nederlands Dagblad met de uitslag van een NIPO-onderzoek. Hierin is te lezen dat eicellen worden gekweekt uit door abortus verkregen foetaal weefsel. Deze eicellen worden aangeboden voor IVF-behandeling. Uit het NIPO onderzoek blijkt dat 59% van de bevolking hierop tegen is. Overigens een hele gekke gedachte dat je als ongewenst zwangere vrouw, je kindje niet wil, het laat aborteren, maar in theorie later wel een kleinkind van het ongewenste kind kunt krijgen. Dus oma wordt van je dochter, welke je hebt laten aborteren. [foto 6]

In mei 2015 kwam de VPRO met een documentaire[1] ‘De volmaakte mens’. Na 36,36 minuten zien we dat uit een koelkast in het Leids Universitair Centrum een buisje gehaald wordt, met daarin een kindje zonder hoofd. Dit is een meisje, want de arts legt uit dat ze uit deze kinderen de eicellen kan halen. De bedoeling is dat deze worden opgekweekt en later bevrucht worden met mannelijke huidcellen. Op die manier wordt een embryo gekweekt, welke in de baarmoeder ingebracht kan worden. Bedoeld voor stellen die zelf geen kinderen kunnen krijgen.
In 2018 is de leidraad[2] ter beschikkingstelling van foetaal weefsel herzien. Het onderzoek van het Leids Universitair Centrum zou nu niet meer zijn toegestaan, omdat in de herziening het volgende staat beschreven: “Het is daarom verboden om geslachtscellen of andere bestanddelen van de vrucht te gebruiken voor voortplantingsdoeleinden of niet- geneeskundige doeleinden.”

Op 5 maart 2024 verscheen een nieuwe video met documenten waaruit de handel in geaborteerd weefsel zichtbaar getoond werd in Amerika, bij de abortusketen Planned Parenthood. In de video bij 2.12 minuten wordt een tabel getoond waarin te zien is om welke lichaamsdelen het gaat en bij welke leeftijden van het geaborteerde kindje.

In 2008 verscheen in onderzoek[3] van Julie Kent die onderzoek deed naar de wegen van geaborteerd weefsel van de abortuscentra naar de laboratoria voor stamcel onderzoek.

Uit publicaties[4] blijkt dat foetale stamcellen uit kraakbeen veel interessanter zijn voor onderzoek dan stamcellen uit kraakbeen van jonge kinderen. (12 weken zwangerschap of van geboren mensen tussen de 8 en 25 jaar oud).
Juist deze cellen zijn veelbelovend bij bijvoorbeeld onderzoek[5] naar genezing/ herstel van beschadigd hoornvlies. De resultaten zijn veelbelovend.

Op de website[6] van abortuskliniek Vrelinghuis in Utrecht is te lezen dat het Vrelinghuis participeert in wetenschappelijk onderzoek over de trofoblast proliferatie, migratie en invasie tijdens de vroege zwangerschap van het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMCU). Het Vrelinghuis werkt ook mee aan het onderzoek van het Universitair Medisch Centrum Rotterdam (Erasmus MC) / Sophia Kinderziekenhuis naar het ontstaan van leukemie bij zuigelingen.

Dr. I. Geesink schreef samen met Chantal Seegers een boek[7] “Nier te koop, baarmoeder te huur, wereldwijde handel in lichaamsdelen”. Op de achterkant is te lezen dat mensen de wereld over reizen om dat te kopen, wat hier verboden is. En dat wereldwijd zaken worden aangeboden die in ons land niet te krijgen zijn. Het gaat om veel geld.

In Nederland is handel in geaborteerd weefsel niet toegestaan. Ter beschikkingstelling aan de wetenschap voor medisch onderzoek kan weer wel. Hier moeten de ouders toestemming voor geven. In de nieuwe leidraad[8] ter beschikkingstelling foetaal weefsel staat bij bijlage 3 een voorbeeld toestemmingsformulier.

Het Nederlandse Hubrecht Instituut[9] en het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie hebben uit menselijk foetaal hersenweefsel 3D-mini-organen ontwikkeld.
De website vermeldt:
Het menselijke foetale weefsel was afkomstig van gezond abortusmateriaal, tussen zwangerschapsweek 12 en 15, van volledig anonieme donoren. De anonieme vrouwen doneerden het weefsel vrijwillig en met informed consent. Ze werden geïnformeerd dat het materiaal alleen voor onderzoeksdoeleinden zou worden gebruikt en dat het onderzoek onder meer inzicht zou bieden in de manier waarop organen zich normaal ontwikkelen, inclusief de mogelijkheid om cellen te kweken die zijn verkregen uit het gedoneerde materiaal.

Samenvattend kunnen we stellen dat er al tientallen jaren lang, zeer veel interesse is in geaborteerd weefsel. Gezien alle onderzoeken die er lopen, kunnen we vaststellen dat hier enorme bedragen mee gemoeid zijn. En dat abortusklinieken zeer belangrijk leveranciers zijn voor alle onderzoeken van vers foetaal weefsel. Na het lezen van de verschillende krantenberichten kunnen we ook concluderen dat mensen bereid zijn om veel geld te betalen voor lichaamscellen. En dat mensen bereid zijn verre reizen te maken als iets in Nederland verboden is, terwijl het elders wel is toegestaan.

En in dit klimaat, onder deze omstandigheden heeft “het Europees Parlement wetgeving[10] aangenomen over ‘stoffen van menselijke oorsprong’. Hieronder vallen zelfs eicellen en embryo´s. In plaats van de handel hierin en het onderzoek hierop gewoon te verbieden, komen er normen om het toe te laten. Dit alles geruisloos en zonder ethische discussie. Bij embryo’s en foetussen gaat het echter om beschermwaardig menselijk leven en het krijgen van kinderen mag niet losgetrokken worden van het huwelijk”. (citaat Bert-Jan Ruissen)

De vraag die blijft circuleren is: hoe staat het met de Nederlandse situatie?
Dat er materiaal beschikbaar komt voor onderzoek mag duidelijk zijn. Echter: er valt op geen enkele wijze te controleren, hoe het zit met geldstromen van abortusklinieken of mogelijk het ontvangen van financiële ondersteuning. Ondanks de verplichting door de overheid om financiële jaarcijfers van abortusklinieken algemeen beschikbaar te stellen[11], is er geen enkele kliniek in Nederland die aan die wettelijke eis voldoet. Het is de taak van het ministerie van VWS om te handhaven en duidelijkheid te verschaffen. Wetten zijn er niet voor niets.

Er lijkt meer positieve belangstelling te bestaan voor geaborteerd foetaal materiaal dan voor het leven van hetzelfde ongeboren kind voor die tijd.

De paradox kan niet groter zijn!

Abortus is geen gezondheidszorg.

Kees van Helden
Coördinator vereniging Kies Leven

[1] De Volmaakte Mens | NPO Start
[2] *Leidraad-Terbeschikkingstelling-van-foetaal-weefsel-2.0-2018.pdf (nvog.nl)
[3] The fetal tissue economy: From the abortion clinic to the stem cell laboratory – ScienceDirect
[4] Fetal Cartilage-Derived Cells Have Stem Cell Properties and Are a Highly Potent Cell Source for Cartilage Regeneration – PubMed (nih.gov)
[5] Corneal Repair with Adhesive Cell Sheets of Fetal Cartilage-Derived Stem Cells – PubMed (nih.gov)
[6] Nieuws – Abortuskliniek Vrelinghuis
[7] Dr.I.Geesink-Handelinlichaamsmateriaal_000.pdf (tripnet.nl)
[8] Leidraad-Terbeschikkingstelling-van-foetaal-weefsel-2.0-2018.pdf (nvog.nl)
[9] Revolutie voor hersenonderzoek: nieuwe hersenorganoïden (hubrecht.eu)
[10] Politiek akkoord over regels inzake stoffen van menselijke oorsprong (europa.eu)
[11] wetten.nl – Regeling – Wet afbreking zwangerschap – BWBR0003396 (overheid.nl) (artikel 6 lid D)