Het was jarenlang gewoonte om te zeggen dat de grote verhalen verdwenen waren. Bedoeld werd dan christendom, socialisme, communisme. De verhalen waar mensen in gelóófden en waar veel mensen ook hun leven voor hebben gegeven. Natuurlijk is dat rijtje nog wel een beetje onvolledig. Hindoeïsme, Islam, maar misschien werden die opzettelijk niet genoemd, omdat die echt nog niet dreigden te verdwijnen. Oosterse religies én de Islam vertoonden juist een sterke opkomst in veel landen en juist voor de Islam bleken nog veel gelovigen bereid hun leven te offeren.


Maar toch de globalisering zou ook de laatste verhalen doen verdwijnen, voor geloven zou op den duur geen ruimte meer zijn, want de wetenschap wist nu echt bijna alles. In zijn afscheidsboekje van het leven (de antwoorden op de grote vragen) legt Stephen Hawking uit dat we er bijna zijn. Multiversa en kwantummechanica, nog even en dan weten we alles. Dan is God, god, Allah, of welke andere hogere macht niet meer nodig.


Corona lijkt dat te bevestigen. De kerken lopen leeg, hebben op afstand niet veel meer te vertellen dan steunbetuiging aan groen, BLM, het klimaat en LHGTBQ promotie. Jezus zou zich daar vast ook voor ingezet hebben. (?)


Ook de iets kleinere verhalen moeten daarmee noodzakelijkerwijze verdwijnen. Werd over de Armada die smadelijk ten onder ging in de aanval op Nederland nog gezegd :”Flavit JHWH et Dissipati Sunt” (Gods adem heeft ze verstrooid), schat ik dat veel Nederlanders en nog meer medelanders niet eens weten wat de Armada was. Gouden eeuw? Alva? Karel V?, Calvijn? Geert Grote? Rederijkers? Kruistochten? Bonifatius? Germanen? Hunebedden?


Voor zover de verhalen nog bekend zijn worden ze veranderd in een schuldbekentenis omdat “we” zo fout waren en “ze” nu “hun” gelijk komen halen. We knielen en belijden en wissen zo de geschiedenis uit onze boekjes en de standbeelden van onze straten. Niets is heilig, behalve onze tegenwoordige God-gelijk-heid.


Dit heeft zoals ik zie twee gevolgen:

  1. Er is een enorme leegte ontstaan die ruimte biedt aan één groot globalistisch wereldverhaal. Nu nog via organisaties als de VN, de WHO, het WEF. Die krijgen al meer en meer een gezicht en zullen uiteindelijk leiden tot totalitarianisme. De SDG (17 wereldwijde doelen van het WEF) zijn alleen haalbaar als iederéén (gedwongen of niet) meedoet. Zoals Klaus Schwaab letterlijk zei (en schreef) is de COVID19 een mooie gelegenheid om die doelen te verwezenlijken.
  2. Er ontstaan nieuwe, kleinere verhalen. Mensen zijn mensenmensen en zoeken elkaar op. In kleinere verbanden. Net als vroeger ontstaat er een vorm van tribalisme. Groenen, Vaccers, Wappies, Moeders voor Vrijheid, Vrije nieuwsblogs met hun aanhangers en zoveel meer.
    Daarin ligt een kans voor de huidige wereld. Om niet allemaal weggezet te worden als deplorables (George Orwell 1984), maar vanuit onze eigen identiteit van betekenis te zijn. Misschien stellen we het dan uit tot 2048 (i.p.v 1984)
    Uiteindelijk heeft het allemaal te maken met zingeving, leegte, eenzaamheid. Als we geen honger meer hebben en een huis om in te leven willen we ook weten waarom we bestaan. Geef ze brood en spelen voldoet dan niet meer. Waarom bestaan we eigenlijk. Wie gaat hier nu helemaal over?

De weg naar één wereld zal doodlopen zoals ooit in Babel, stamverbanden zullen elkaar blijven bestrijden en hun afstand niet overbruggen. Voor mij (en naar mijn stellige overtuiging voor iedereen!) is een terugkeer naar de Schepper van de hemel en de aarde de enige weg. Het opnieuw gaan lezen van het grote verhaal van Jezus, niet als wetenschapper, maar met een open mind, gelovig, vertrouwend, zal uiteindelijk leiden tot dé quantumsprong van deze wereld, de terugkeer van Jezus, die zal blijken de door zijn opstanding getransformeerde mens van deze aarde te zijn. Hij brengt ons terug tot de Vader, die ons aller oorsprong is. Daar vind ik vandáág al mijn vrede en bestemming. Goddank.